Caner yaşadığı bütün olumsuzluklara rağmen yüreğindeki yaşama umudunu hiç kaybetmedi. Çünkü o her daim ölümle yaşam; aydınlık ve karanlık arasında yer alan incecik, tehlikeli bir ip üzerinde yürüyen bir gençti. Buna rağmen içindeki umut ve sevinç çoğaldıkça büyük bir kararlılık ve inançla neleri başarabileceğini bizlere gösterdi. Daha da önemlisi içinde bulunduğu durumun tehlikesini algılayıp kendini kontrol etmeyi öğrendi. Bunu yaparken de önce kendisini tanıma yoluna gitti. İyi ve kötü yanlarını, zaaflarını katı bir öz eleştiri sonrasında apaçık ortaya koydu. Ardından hayata, evrene, yaradılış amacına dair bilginin peşinden koşarak aydınlanmaya başladı.