Elbette isterdik, yunuslar gibi meleksi iyiliklerle donanmış, sırf o iyiliklerden olmuş olmayı. Ama böyle dikenlerle düşmüşsek suya, tek iyilik, belki de hiçbir deniz mahlukunun beceremeyecek olduğu iyilik, uzaktan bakmaktır bütün bu resme. Her bir şeye hayretle bakıp hikayelerini yeniden anlatmaktır onlara. Çünkü suret kaybolur sonunda, söz kalacaktır geriye.

Hikaye ancak anlatılınca var olandır ve anlatılan, görülenden söz ederken bile yazanı dile getirir. Ece Temelkuran’ın şiir-metinlerinden İç Kitabı, bu nedenle önce yazarın kendi iç yolculuklarından, hesaplaşmalarından yola çıkıyor.