Osmanlı Ülkesi, insan ve toplum hayatıyla güzelliklerin her alanda sere serpe yaşandığı cennetten bir köşe gibiydi. Osmanlı; Farabi’nin “Medînetü’l-Fâzıla” (Faziletli Şehir) tabiriyle vasıflandırdığı saadet şehirlerini, mutlu insanları ve faziletli toplumları, ideal dönemi olan 16-17. yüzyıl itibariyle inşa etmeyi başardı. 
Osmanlı toplumu, hayatını İslamî ilkelere göre şekillendiren, dinin emrettiği âdâb-ı muaşeret kuralları ve ahlakî-insanî faziletlerle donanan, örnek insan tabakalarından meydana geliyordu. 
Osmanlı insanını seçkin bir mertebeye yükselten ve hadsiz övgülere nail eyleyen alâmet-i farikalar, güzel hasletler neydi? Kaynağını İslamî ahlak ve meziyetlerden alan insanlık, doğruluk, dürüstlük, sevgi, merhamet, hoşgörü, dostluk, kardeşlik, mertlik, yiğitlik, cömertlik, namus, vakar, asalet, şeref, haysiyet, feraset, nezaket, gayret ve fedakârlık gibi hususiyetler bunların başında geliyordu. 
Elinizdeki kitapta sizler için Osmanlı ecdadımızın örnek insanî hâllerinden seçkin kesitler derledik. Altı asırlık dönemde yaşanmış yüzlerce menkıbe, hatıra, nükte, latife arasından sadece insanî-ahlakî bir mahiyet, anlam ve mesaj taşıyanları, âdeta bir kuyumcu zarafetiyle sizler için bulup işledik.
Öyküleri ibret, hayret ve gıptayla, tükenmez bir merak ve heyecanla okuyacaksınız.