Kâinâta bir nur doğdu. Yeryüzü O’nunla aydınlandı. İnsanlık O’nunla şeref kazandı. İnsanlığın ferdî, ahlâkî ve içtimâî ulaşabildiği en doruk noktada O -sallâllâhu aleyhi ve sellem- vardı. O Nur Nebî’nin muhabbeti bütün mahlûkatın varlık şifresi oldu. Karanlık dünya, karanlık hayatlar O’nun nûr hâlesi ve nûr şûlesi ile aydınlık şafaklara döndü.Âlemlere O geldi, iyi ki geldi... HOŞGELDİ!O’na en ulvî salat ve selam... En güzelinden, sonsuzca...O ki alnındaki nûru insanların yüreklerine dercetti. Susuz çöllerde parmaklarındaki pınarlardan akan feyizli sulardan güller yetiştirdi. GÜL; O’nun simgesi, kâinat, yanağının gamzesi oldu. O, müslümanların en nefis cennet râyihaları saçan hiç solmayan gülüdür...O En Sevgili’nin En Sevgilisi... Canların Cânı, Gönüllerin Sultânı...En güzel sevgiler O’nda odaklandı. Her güzellik en kâmil mânâda O’nda toplandı. O ahlâkıyla, hayâtıyla gelmiş geçmiş insanların en mükemmeli idi ve daha O’nun gibisi gelmeyecek. O vahiyden süzülen genç «Emin»ce büyüdü, hep «Hilm» sergiledi. Hayata en yaşanılır ulvî kaideler yerleştirdi. O her hâliyle «en güzel model insan»dı.O Rabbine ne güzel bir kul idi. Biz her güzel işi O’ndan öğrendik. O kâinâtın en güzel kulunu, kul Peygamberini tanımalı, O’nun hayatıyla bütünleşmeliyiz. Çünkü O, hem ferdî hem sosyal hayatın kahramanıdır. Bugünü O’nun ölçüleriyle şekillendirmeliyiz ki hayat yeniden canlansın, mutluluğa kansın, huzura doysun.O bize Cenâb-ı Hakk’ın en muhteşem ikrâm-ı ilâhîsidir...O’na hasretiz...