Gözbebeğimiz gibi baktığımız, gerekli tüm ihtimamı gösterdiğimiz halde solan, büyümeyen, çiçek açmayan bitkilerimizi düşündüm. Evlerimizde, suyunu, vitaminini, gübresini verdiğimiz, uygun yere yerleştirdiğimiz, özenle baktığımız halde bitkilerimiz çiçek açmazken, büyün engellere rağmen kayalıklardaki çiçeklerin tüm güzelliklerini sergilemesinin nedeni ne olabilirki acaba?

Hani, özel odaları, öğretmenleri, son model cep telefonları varken sınıfta kalan çocuklarımıza inat, gecekonduda yaşayan öğrencilerin takdirname alması, en iyi okulları kazanması gibi sanırım bu, azim meselesi.

Yeterki isteyelim, içimizden gelsin, bir işi başarma isteği olsun yüreğimizde...

İşte o zaman çelik teller bile engelleyemez bizi!