“Bayan Süper Kahraman” hikâyesinin gerçek kahramanı Nihan’dı.

Ümit’in yokluğunu nihayet kabullenmeye başladığı günlerden birinde, karşısına Ozan çıktı. Ozan doktordu. Başarılıydı. Akıllıydı. Kaslıydı. Ve fazla yakışıklıydı.

Acaba bir Bay Süper Kahraman, tam olarak böyle mi olmalıydı? Peki ya bir erkeğin gerçek bir süper kahraman olabilmesi için, kızın hayatına girmesine gerek var mıydı?

Nihan biliyordu ki; bu seferki hikâye bambaşkaydı. Çok başka türlü bir aşktı.

Ve bu aşkın karşısında içinde çınlayan iki ayrı ses vardı. Bunlardan birisi devamlı olarak aşk şarkıları söylüyor ve açılmasını istiyor; diğeri ise yalnızca susması gerektiğini haykırıyor ve sakince direniyordu.

İçinde beslenip büyüyen koskocaman bir duygu olduğu doğruydu. Bu engel olunamaz hislerin karşısında, acaba hangi sesi dinlemesi daha doğru olurdu?