‘Yaşama bağlanma umudumuzun dışında, kocaman bir acıdan ibarettir hayat.
Toprağın dili olsa da anlatsa, binlerce yıuldır bağrına dökülen gözyaşlarının hikayesini.
Acıların büyüklüğü karşısında dillerimiz lâl, kelimelerimiz naçar kalır.’

Seyit Soydan, Yollar ve Ceviz ağacının Altında kitaplarında olduğu gibi, yine savaşın ve yıkıjmların ortasında, umuda tutunan insanların öykülrini anlatıyor.
Umut, bazen en çaresiz anımızda yetişen Hızır, yıkıldıkça yeniden kurulan çadır, toprağın sağaltıcı gücü, sabahın ayazında duraktaki bekleyiş ve zorbaların bir türlü güç yetiremediği yaşama sevinci düşlerimizdir.

‘Aşksın sen tutup gözlerinden öptüm.
Özüme kattım kokunu..’
Umut güzeldir, insanın içindeki derinliği hakikatin yalın diliyle anlatıyor.
Umuda, ‘Yarın çok daha güzel olacak’ diyerek gülümseyenlerin öyküleri…