Eşler arasındaki küskünlükte, atışmada veya kavgada; İlk tebessüm eden, ilk bağışlayan,
İlk özür dileyen, ilk barış adımını atan, ilk söz alan, ilk konuşan ilk kazançlı çıkacak olandır. 
Çünkü; eşine anlaşma veya barışma konusunda “rehberlik” yapmış olur. 
Malum rehber, aranan ve kabul gören kimsedir.
Aksi hâlde;
“Sen küsersen, bende küserim.
Sen konuşursan, ben de konuşurum tabii...
Sen bağırırsan, ben niye bağırmayayım ki...
Senin hakların varsa, benim de haklarım var.
Sen çok bilirsen, ben de çok bilirim elbette...”
Şeklinde eşlerin birbirlerine karşı kullandıkları ifadelerin her biri,  
eşleri her gün biraz daha birbirlerinden uzaklaştıran sözlerdir. 
Hatta öyle ki; işi aracısız, hakemsiz çözülemeyecek kadar karışık hâle getirebilirler.