Okul öncesi dönem çocuklarının gelişim yörüngelerindeki değişim dil ve motor becerilerinin gelişmesiile birlikte çocuklar kendi sosyal ve materyal çevreleri ile bebeklik dönemine göre daha etkin bir ilişkiye girer. Bu etkileşim olumlu ise bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimi destekler. Anne baba ekolojisinin dışında anaokulu ve diğer dış dünyayla kurulan iletişim çocukların gelişim yörüngeleri üzerinde önemli etkiler yaratır.

Okul öncesi dönemde çocuk temel hareket becerileri yanında, ince motor becerileri de edinir. Duyusal koordinasyonun artmasına paralel olarak motor becerilerinde artması beklenmektedir. Anne baba ekolojisinin dışında kreş anaokulu ve diğer dış dünyayla kurulan iletişim çocukların gelişim yörüngeleri üzerinde önemli etkiler yaratır. Bunun için algısal motor aktiviteler eğitim açısından çok önemlidir. Algısal motor gelişim, çocuğun duyu organları yolu ile çeşitli uyarıcıları algılaması, algılamalarına bağlı olarak da bir takım hareketler yapmaya başlaması olarak tanımlanır. Araştırmalar çocuğun sabit mekânsal dünyayı oluşturabilmesi için algı ve motor bilgilerin uyumlu olması gerektiğini bildiriyorlar.

Bunların ışığında temel hareket becerileri yanında, ince motor becerilerin gelişimi için oluşturulan uygulamalarda duyarlı, akıl yürütmeye dayalı yönergeler ve görseller oluşturduk. Duyarlı ve akıl yürütmeye dayalı yönerge ve görsellerin empatik duyumsama açısından da gerekli olduğu kanaatindeyiz.

İnce motor beceriler çocukların ellerini ve parmaklarını kullanabilmesini sağlayan beceriler kümesidir. Çocuklar el-göz hareketlerini koordine etme becerisi (el-göz koordinasyonu) geliştikçe ellerini daha iyi kullanmayı, oyuncaklarla oynamayı öğrenir. 3-5 yaş arasında ince motor becerilerde belirgin bir gelişim görülür. Günlük hayattaki etkinliklerin büyük bir bölümü ince motor b ecerileri yeterli düzeyde kullanmayı gerektirir. Ellerini, parmaklarını iyi kullanamayan çocukların akademik başarıları olumsuz etkilenir. Yazı yazmakta zorlanırlar, çoğu kez sınıfın gerisinde kalırlar. Çocuğun bu alanda kendini yetersiz hissetmesi kendine güvenini azaltır ve diğer alanlarda da başarısını olumsuz etkileyebilir.

Öte yandan gelişimin tüm yönleriyle etkileşim içinde olan bir b aşka düzey de kişilik gelişimidir. Kişilik gelişimi bu dönemde çok önemlidir. Biliyoruz ki, sosyal açıdan arkadaşları tarafından kabul gören ve sevilen bir çocuk, duygusal bakımdan da olumlu özellikler ge liştirebilir. Sevilen çocuk sevgiyi de yansıtabilir. Sevgi kapasitesinin gelişmesiyle çocuklar mutlu, kendilerini ve başkalarını sevebilen, kendine güvenen bireyler olabilirler.

Yayınlarımızda çocukların dış dünyayı ve varlıkları kendi uzantıları olarak görmeden, varlıklara yaklaşımlarında sosyal duygusal gelişimlerine uygun eylemde bulunabilmelerine katkı sunmak hedeflenmiştir. Kavram ve becerilerin öğretiminde bu eşduyum anlayışı gözetilmiştir.