“Ali Emîrî Efendi’nin Levâmiü’l-Hamîdiyye isimli eseri onun Osmanlı hanedanına olan bağlılığını ve Sultan Abdülhamîd’e duyduğu muhabbetini gösteren en bariz örnektir. 
Bu metin Sultan Abdülhamîd’i yakinen tanıyan ve uzun süre memuriyetinde bulunan bir şahsiyetin duygu ve düşüncelerini aksettirdiği gibi Sultan Abdülhamîd dönemine de ışık tutacak hüviyettedir. 

Zira II. Sultan Abdülhamîd anlatılırken uzun yıllar onun döneminin şair ve yazarlarınca neredeyse hiç sevilmeyen bir padişah olduğu iddia edildi. 
Elinizdeki bu çalışma söz konusu bu yargının ne denli yanlış olduğunu gösteren küçük bir örnek olması bakımından önem arz etmektedir.”