Bazen çok düşüşte oluyorum. Kalbimin boşluklarına düşüyorum, bazen iyi hissetmiyorum. Böyle zamanlarda, ben papatya kokulu tütsünün etrafında şiirler mırıldanırken, benim gibi hissedenlerin ne yaptığını düşünüyorum. Saydam olarak sayımız öyle çok ki. Aynı anda zıplasak dünyayı yerinden oynatacak kadar çok…

O anda biriniz kahve yudumladı, biriniz çiçek kokladı, derin bir iç çekti, biriniz ağladı, biriniz sustu, bir şarkı daha yazıldı, belki aynı anda nefesini tuttu ya da uyudu. Belki hiçbir hayal kırıklığının cevabını veremezken, onlarca kelimeye tutundu, ben de tutundum elbette. Umutlarım yerle birken, mısralara sığındım. Hayal kırıklığına uğramayın diye söylüyorum, yine de hiçbir sorunun cevabını bulamadım. En azından üstünde düşündüm, bu yüzden böyle gecelerde kimseden habersiz, hatta kendimizden bile habersiz kalben haberleştiğim ve ilham aldığım saydam insanlara sonsuz teşekkürler.

Sizi öyle iyi anlıyorum ki…