Edna Pontellier’in gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü o gece. Kapıldığı hisler karmaşası açığa vurmuştu sonunda, yaptığı sorumsuzluğun yükü ona ağır gelmişti. Asil beyefendinin dudaklarına yapışması hiç hesapta yoktu – Böyle şeylere alışkın değildi. Kocasının kendi için yaptığı onca fedakârlığa rağmen, onun bu yaptığı reva mıydı?  Elbette bir de Robert vardı, o da ne kadar sitem etse haklıydı. Halbuki Edna’nın ona olan aşkı günden güne artıyordu. Ancak her şey bir yana, kurulu düzeni idrak etmeye başlamıştı Edna. Sanki onca yıldır görmesine mani olan sis perdeleri ortadan kalkmış, hayatın sırları gözler önüne serilmişti – Genç kadın iyi ve kötünün aslında hep bir arada olduğunu yeni fark ediyordu. Yaptıklarından pişman değildi, aklı hala yapamadıklarındaydı.