İşti güçtü, haramdı küfürdü, Fener’di Cimbom’du derken unutulup
gidiyor... Sağ, sol, sermaye, Komünist Manifesto... Hiçbiri umurumda
değil. Ben oldum olası yorulmaktan şikâyetçiyim. Hiçbirimizin,
enerjisini atsın da erkenden uyusun denerek parklarda, bahçelerde
koşturulan çocuklardan bir farkı yok…
Askerde doldurtulan anonslu kasetler, kapısında “miras değil alın teri”
yazan birahaneler, tuvalete yakın masalar, yarım kalan rakılar, filtresi
rujlu izmaritler, tuzlu fıstıklar, çiziktirilmiş adisyonlar, kaçak çaylar…
En müstesna huylu kadınlar ve onlara âşık adamlar, yapacak hiçbir
şey kalmayınca eve gidip Breaking Bad izleyenler, içlerindeki dolmak
bilmez kuyuları birayla dolduranlar…
Engin Barış Kalkan, muzip bir insan sarrafı… Zamane ağzıyla “Aa aynı
ben” dedirten gözlemlerle örülü hikâyeler anlatıyor.
Anonslu Kaset Doldurulur, herkesin aklından geçenler ama söze
dökülmeyenler… Kelebek etkileri…
Sevgi, özlem, kalp çarpıntısı, kıskançlık… Basbayağı çocukluk aşkı.
Ömrün geri kalanına kafa yormayınca her şey daha tatlı.