Ahmet Kaya’n›nki 1957’de Malatya’da başlay›p 2000 y›l›nda Paris’te
sürgünde sonlanan, içinden göç, yoksulluk, devrimcilik, hapishane,
albümler, konserler, şiirler, yasaklamalar, toplatma kararlar›,
televizyon programlar›, ödüller, hayranlar ve şöhret geçen bir hayat.
‹lkay Kara, bu hayat›n şark›lara da sinen yans›malar›na bakarak bir
tür “direnişin” ve “kapanmayan yaralar›n sesi” olarak Ahmet Kaya
şark›lar›ndaki politik tutumlar› ele al›yor, Türkiye’deki toplumsal
muhalefetin zaman içinde ürettiği anlam dünyas›n› Ahmet Kaya
şark›lar› arac›l›ğ›yla aç›ğa ç›karmaya çal›ş›yor.
Ahmet Kaya’n›n düne, şimdiye ve geleceğe dair bak›ş aç›lar›n›n
şark› sözleri arac›l›ğ›yla izlendiği Açık Yaranın Sesi’nde Ahmet Kaya
repertuvar›ndaki mücadele tecrübesini an›msatan şark›lar; yas
şark›lar›; “s›z›”l› şark›lar; ihbara, ihanete ve korkuya dair şark›lar;
tezgâhtarlar›n, fabrika k›zlar›n›n, emekçilerin şark›lar›; açl›ğ›n ve
yoksulluğun şark›lar›; aşk şark›lar›; dağlara söylenen, Kürt sorununa
dair şark›lar teorik bir zemine oturuyor. Hem Türkiye’deki toplumsal
mücadelenin müzikle ilişkisine bakan hem -biyografik olmasa da-
Ahmet Kaya’n›n hayat›n›n arka plan›na mercek tutan, okurken mutlaka
eşlik edilecek şark›lar bulunacak bir kitap.
“Bana bir çocuk diyor ki, ‘Ahmet Abi ben bugüne kadar Ferdi
Özbeğen’i dinliyordum, devrimcilerin böyle şarkılar yaptığını
bilmiyordum. İzin verir misin, devrimci olabilir miyim?’ diyor. Bir
taraftan başka biri diyor: ‘Ahmet Abi senin için komünist diyorlar, çok
üzülüyorum.’”