İnsan denilen varlık, evrenin sınırlarını ve sırlarını kavradıkça, kendi bilinç sınırlarını zorlamış oldu. Genişleyen evren, insan bilinci de ona ölçütte paralel büyüttü; tıpkı birleşik kaplar gibi. Evrenin bir parçası olan insan, sıfırdan başladığı gerek fiziksel gerek bilinç yolculuğunu yine bütünsel kâinat kurallarına bağlı yürütmekte. Bütünseli oluşturan yaratıcı doğa, insanlar ve tüm canlı cansız varlıklar, her birinin Varlık Düzeni içinde gözüken hikayeleri var.

“Zamanın ilk anlarında evren varoluşa patladı. Hiçlikten her şeye başlangıçtaki bir tek nokta, sonsuz küçüklükte ve inanılmaz sıcaklıkta, süper yoğun bir saf enerji kıvılcımı. Patlama o kadar güçlüydü ki, bugün gördüğümüz 400 milyar galaksiyi oluşturan tüm o kütle ve enerjiyi atomdan bile küçük bir bölgeden meydana getirdi.”

İşte Araştırmacı Yazar Zeynel Öztürk, elinizdeki bu eserle, “İlk Varoluş ya da Yaratılış” olayını iki ana eksende irdeleyip, yanıtlarını da akıcı bir üslûpla vermiştir. Birinci görüş; aklın ve mantığın öncülüğünde bilimsel disiplinlere bağlı deneylenebilir, belli yasa ve kurallara bağlı bir anlayışla yani “Evrim Bilimi” ile yanıtlanabilir. İkinci görüş ise; her şeyin, bütün evrenin, galaksilerin, gezegenlerin ve canlıların, ilk insanın yaratıcı bir güç yani Tanrı tarafından aynı anda yaratıldığına inanılan anlayış. Her iki anlayışa paralel dünyadaki yaratılış mitolojileri eserin ana temasını oluşturmuş.

Son olarak Dört Anasırın İnsan ve Evren ilişkisiyle, eser daha çarpıcı konularla etkisini artırıp okuyucunun pek çok sorusuna yanıt bulmuştur.