GENEL OSMANLI TARİHİ ÇİZGİSİNDE FÂTİH SULTAN MEHMEDDEN İTİBAREN KLASİK DEVLET FORMUNUN YERLEŞMESİNDE ONDAN SONRA GELEN ÜÇ PADİŞAH DÖNEMİNİN ÖNEMLİ BİR YERİ VARDIR. FÂTİH'İN DEVLETİ DÖNÜŞTÜRMEYE YÖNELİK HIZLI ATILIMLARININ YAVAŞLATILIP YENİ BİR SOLUK ALINDIĞI, BİR ÖLÇÜDE "DOĞU RÖNESANSININ" YAŞANDIĞI II. BAYEZİD DÖNEMİ; "YAVUZ" LAKAPLI I. SELİM'İN DOĞU SİYASETİ İLE OSMANLI DEVLETİNİN KAZANDIĞI YENİ DİNÎ MİSYON VE ONUN ARDINDAN DAHA SONRA "KANUNÎ" UNVANIYLA ANILACAK OLAN I. SÜLEYMAN'IN ORTA AVRUPA'YA VE AKDENİZ'E AĞIRLIK VEREN BATI POLİTİKALARI VE İMPARATORLUĞUN UZAK SINIRLARINA YÖNELİK YENİ İLGİLER, "KLASİK ÇAĞ" OLARAK ADLANDIRILAN XVI. YÜZYILI ÂDETA "OSMANLI TÜRK ASRI" OLARAK ŞEKİLLENDİRMİŞTİR. EMPERYAL BİR ANLAYIŞ VE ZİHNİYETİN ORTAYA ÇIKTIĞI BU YENİ ASRIN ÜÇ ÖNEMLİ SİMASI OLARAK II. BAYEZİD, I. SELİM VE I. SÜLEYMAN SÖZ KONUSU OLUŞUMDA MÜHİM ROLLER OYNAMIŞLARDIR.