Çocuk, anne ve babadan genel olarak iki şey alır veya öğrenir: “sevgi” ve “eğitim”
Çocuk, sevgisiz büyür mü? Dahası, insan sevgisiz yaşamını sürdürebilir mi?
Sevgisiz eğitim olur mu? Sevgi ile yoğrulmayan eğitim etkili olur mu? Sevgi yüklü olmayan iletişim olur mu?
Sevgi ihtiyacı da tıpkı yeme ve içme ihtiyacı gibi çocuğun en temel ihtiyacıdır. Çocuğun ilk öğrendiği dil, sevgi dilidir. Çocuk sevgi aldıkça, kendisi de sevmeyi öğrenir.
Çocuk yetiştirmek, her yönüyle bir sanattır; anne ve babalar ise birer sanatkâr… Anne ve babalar, bu sanat işini yaparken sevgi ile hareket ederler. Sevgiyi yaşarlar, sevgiyi yaşatırlar, sevgiyi verirler, sevgiyi öğretirler. Böylece sanat işini en iyi şekilde yapmış olurlar.