“Zavallı yavrucak! Kim bilir ne kadar acıkmışsınızdır? Mutfakta, ekmek ve sütten başka bir şey bulamayacaksınız. Çünkü teyzeniz, yemek zamanı sizi ortalıkta göremeyince kızdı. Anlıyorsunuz değil mi?”
“İyi ama orada nasıl olabilirdim? Biliyorsunuz tepedeydim.”
Nancy, güldüğünü belli etmemek için boğazını temizliyormuş gibi yaparak “Evet fakat o bunu bilmiyordu ki! Size süt ve ekmekten başka bir şey veremeyeceğime üzülüyorum,” dedi.
“Ben sizinle aynı düşüncede değilim, aksine mutluyum.”
“Mutlu mu? Niçin?”
“Çünkü ekmeği ve sütü severim. Sonra sizin yanınızda yiyeceğim için mutluyum. Mutlu olmam için bunlar yeterli değil mi?”
Nancy, Pollyanna’nın tavan arasındaki boş odayı nasıl sevdiğini hatırlayarak “Siz, bir şeyi sevmek için hiç zorlanmıyorsunuz,” dedi.
“Çünkü oyunu kuralına göre oynuyorum.”
“Oyun mu? Ne oyunu?”
“Mutlu Olma Oyunu!”