Sanki bir tufandı. Gök delinmiş gibi aralıksız
yağmurlar yağıyor ve bütün Ordu Semlin’e
doğru sel, çamur, sis ve bora içinde ilerliyordu.
Belgrad-Sabaç yolu çökmüştü. Karanlık ormanlara,
sarp yokuşlara, uçurumlu dağlara alışkın
olmayan nakliye develeri, yedekçileriyle beraber
kaybolmuşlardı.
Subaylar bağırıyor, boru sesleri işitiliyor, atlar
kişniyordu. Hatta, padişahın otağı bile meydanda
yoktu. Bu kısa yol, üç gündür bitip tükenmiyordu