Büyük kubbeli serin divan, bugün daha sakin,
daha gölgeliydi. Pencerelerinden süzülen
mavi, mor, sincabi, bahar ışınları, çinilerinin yeşil
derinliklerinde birikiyor, koyulaşıyordu. Yüksek
ipek şiltelere diz çökmüş yorgun vezirler önlerindeki
halının renkli nakışlarına bakıyorlar. Uzun
beyaz sakalını zayıf eliyle tutan ihtiyar sadrazamın
sönük gözleri, gayet uzak, gayet karanlık
şeyler düşünüyor gibi, mevcut olmayan noktalara
dalıyordu.