Ey Yolcu.
Ne Züleyha’yı kına, ne Yusuf’un iffetini yok say. Bil ki, Yusuf’un mintanını yırtan aşk, kendini yok ederek bu öyküyü yazdırdı. Kutsal gerçeklerini bir yalana değiştirmesen, tanrıya verdiğin yakarışı büyü bozulduktan sonra değiştirmek zorunda kalmazsın!

Ey Yolcu.
Bir dost kaybetmek, acının ve yalnızlığın en derini olmalı. Bir ikinci kendini kaybetmenin hüznü olmalı. Felek yanlışımızı yüzümüze vurduğunda, insanlığın derin pişmanlığı bizi sarmadan kapıyı çarpmadan gitmeli, dönmek istediğimizde o kapı tekrar açılabilsin yüzümüze!

Ey Yolcu!

Leyla, çöldeki serap gibidir. Yanına varırsın yok, uzaklaşırsın
sana gülümser. Susuz çöllere düşen Mecnun olma
sen. Çöllere düşeceksen bir daha, mataranı susuz bırakma!