Allah resulünün ashabı arasında aşırı şakacı yönümle daha
çok İslam’ın gülen ve güldüren yüzünü yansıtıyordum.
Sempatik bir yapım vardı. Simam, göreni güldürecek bir
yapıdaydı. Rabbim, beni de böyle yaratmıştı. Ciddi olmaya
çalışsam da tipim elvermiyordu. Zaten beceremiyordum
da. Allah resulünün gülmesi için bir şey yapmama gerek
kalmıyordu. Beni her gördüğünde zaten gülüyordu.
Allah resulü ile tanışmamış olsaydım, İslam’la
şereflenmemiş olsaydım ben bir hiçtim. Şakacı
kimliğimle temayüz etmeme bakmayın bütün
savaşlarında, en zor anlarında ben hep yanında oldum.
Allah resulünü savaşta da barışta da bir gölge gibi takip
ettim. Bedir, Uhud, Hendek başta olmak üzere
bütün savaşlarında onunla beraber oldum.