Her günümüz aynı geçiyor. Sanki hayat ilerlerken bir yerde arıza yapıp takılı kalmış. Ve biz hep bir gün sonra bu du­rumun değişeceğini zannediyoruz, ama her günümüz ısrarla aynı şekilde devam ediyor. Bu arıza tamir edilemiyor hocam. Çarkta koşan farelerden farkımız kalmadı. Artık her günümü ehemmiyetli bir şekilde yaşamak istiyorum. Çünkü gerçekten de insanların önemsemediği veya basit gördüğü günler daima kâğıtta silinmiş yazılardan kalan izler gibi duruyor. Bu izlere çeşitli anlamlar yükleyip farklı açılardan bakmaya çalışsak da ne kadar boş bir uğraş olduğunu çok iyi anlıyoruz. Hayat bize sadece dünün muğlâk ve buğulu izlerini bırakıyor. Neyse, çok konuştum.

“Kahvaltıda bugün ne var hocam?”

“Yalnızlık.”

“Teşekkürler efendim.”