“Yelda Karataş, bu kitapta yer alan denemeleriyle kafamızı bir ceviz kabuğu gibi kırarak açıyor. Sanıyorum ona göre dışarıdaki kapıları açabilmenin ve de önlerinde muhafızlık yapmaktan kendimizi alıkoyabilmemizin en gerçekçi yolu da bu hareketi bilinçli yapabilmekten geçiyor. Ahlaktan son derece yoksun olan bu tutumu, salt etik değerlere

dayandırıyor. Zira kendisi de bunu yaparken ne yukarıdan ne de aşağıdan sesleniyor; yazdıkları bazılarımıza uzak gelecek olsa da, tam hizamızdan konuşuyor. Kuşkusuz bu eser kendi hizamızı daha iyi fark edebilmemiz açısından da okuruna katkı niteliğindedir.”