Gözleri fiziksel görmezliğe mahkûm olmuş kişiye, “kör” demek çok ayıp görüldüğünden; aydınlık ve parlaklık anlamına gelen ve “kalbi ile görüyor” nitelemesini yakıştıranlar, “ruşendil” derler.
Kalbi ile görenler, kem gözlerin senaryolarını anlayabilir, gözün gördüğüne hemen yorum yapmaz, acı dolu ve üzücü bir sahneye şahit olan gözlerden yaş akıtırlar.
Ruşendil; bir yönüyle “yufka yürek”le akrabadır; diğer açıdan “hikmet”le ortaktır. Görürken ayrıca ruşendil olanlar; duble fikrederler, zikrederler, fıkhederler ve bazen en küçük ayrıntıdan giderek tablonun bütününü yorumlarlar. Bu ilahi nimet, hakikati bulmak için yolda terleyenlere nasip olur.