Necipcik, Necipcik, dem çekiyor kuş;
Yokuşlar iniştir, inişler yokuş;
Bir yokluk, bi varlık; ne değiş-tokuş!
Bir şu yan, bir bu yan, gidip gelmeler...
Kuş, dem çekiyor, cik cik ötüyor da Necip Fazıl dedemizin adını söylüyormuş:
Necipcik, Necipcik... Varlıkla yokluğu sanki kulağına fısıldıyormuş.
Kuş kardeş, Necip Fazıl üstadımızı çocukluğuna götürmüş de ona ne güzel
isim bulmuş: Necipcik...
Haydi canlar Necipcik'i gülücükle karşılayalım.