Besmele, ilk öğrendiğimiz cümlelerden biridir. Sofrada oturan büyüğümüz, elini ekmeğe, kaşığını çorbaya uzatmadan, işitebilecek bir sesle Bismillahirrahmanirrahim demiş, ötekilerin de bunu söylemeleri gerektiğini hatırlatmış, onlar da bu hatırlatmanın da etkisiyle fısıltıyla yahut içlerinden aynı cümleyi söylemişlerdir. Sofradaki çocuklar da yemeğe başlama kuralları arasında, el yıkamanın yanında bu cümleyi söylemenin de bulunduğunu kavramışlar; önceleri belki biraz güçlük çekseler de, zamanla doğru ve güzel besmele çekmeyi öğrenmişlerdir. Besmelesiz yenen yemeğe şeytanın ortak olacağı bilgisini edinen çocuklarımız, küstahlığı yüzünden cennetten kovulan şeytanı sofralarından da kovma ustalığını göstermişlerdir.