Birinci Dünya Savaşı ve akabinde Versay Antlaşması Alman toplumunu
derin bir buhrana sürüklemişti. Weimar kültürü, bu buhranın
içerisinden filizlendi ve kısa ömürlü ama kendine özgü demokratik
bir deneyime sahne oldu. Weimar demokrasisinin ayırt ediciliğinin
kanıtı olarak Weimar Anayasası çalışmalara epey konu olmuştur ancak
Weimar’ın sınırlarını aşıp 20. yüzyılda sanatta, edebiyatta, müzikte Batı
kültürünün pek çok veçhesine etki etmiş “Weimar kültürü” dendiğinde
ne anlayabiliriz?
Peter Gay’in Weimar Kültürü kitabı, bir sanatsal arayışa ve uyanışa
eşlik eden bu kültürün canlı ve akıcı bir anlatımını sunarak Weimar
deneyiminin saklı hazinesini okurlarına teslim ediyor.
“Birkaç ay içinde Adolf Hitler Almanya Şansölyesi oldu ve Weimar
ahalisi yanına Weimar ruhunu da alarak dört bir yana dağıldı: Kimi
kendi içine, Ezop diline çekildi, kimileri soykırım kamplarında ölüme
gitti... Ancak kimisi de Weimar ruhunu hayatın içine, müthiş kariyerler
yaparak iz bıraktıkları laboratuvarlara, hastanelere, gazeteciliğe,
tiyatrolara, üniversitelere taşıdı ve bu ruh gerçek yurduna orada
kavuştu, sürgünde.”
PETER GAY