Kaygı hep vardı, zaman zaman tetikleniyordu ve bu, benim kaygımdı, bana aitti. Lânet olası bir kitabın açmadığım sürece kapalı, kendi halinde bir kitabın bir bölümünde, üç beş sayfa yazılmış, var sayılarak yazılmış, ruhsal savunma düzenekleri gibi isimler verilerek inceltilmiş, tanımlanmış şeyler boştu, bomboştu, anlamsızdı. Kaygı; dimdik, bir ucu belirsiz bir derinlikte, diğer ucu babilî bir tırmanışta, içimde bütün haşmetiyle yer alıyordu.