Orhan Özer'in şiir yolculuğuna bu kitapla tanık oluyoruz. Halk şiiri tarzında yazarken, serbest şiirlerle de yolculuğuna devam etmiş. "Nefesî" mahlasını kullanan şair, her nefeste ahını ve ıstırabını dile getirmiş. Aşktan, gönül yangınından, sevgiliden, özlemden dem vururken bazen o sevgili vatan, bazen evlat, ana, baba olmuş. 
Gül, bülbül, gülşen teşbihli aşk hikâyelerini -bülbülün gül dalında çilemesi gibi- her durumda dile getirmiş, kitabının adına da gülün aşk hâlini yakıştırmış. Ayrıca aileye, evlada, ablaya, ağabeye, yakın arkadaşa özel şiirler yazarak vefalı yüreğinden kopanları sergilemiş. 
Şiirde güzeli ve güzel söyleyişi aramaktan vaz geçmeyen Nefesî, çok beğendiği şiirlere nazire yazmış, şair dostlarıyla atışma tarzı şiirsel sohbetler de etmiştir.
Hecelerin sesli sessiz harflerle bitme esasına dayanan özleşim hece ölçüsünün temsilcilerinden de sayılan Orhan Özer, ara kafiyeler kullanmayı tercih eden Gülce tarzını da denemiştir.