Deyimler, gerçek anlamından az çok ayrı, kendine özgü bir anlam taşıyan kalıplaşmış söz öbeğidir. Bana göre ise deyim, deyimler, çok daha fazlası. Deyimler, dilin kanatlarıdır, uçurur ana dilimizi. Deyimleri bilen insan tatlı dilli olur. Her deyim bir güzelliktir, hoş bir buluştur, dilin güzelliğine, kıvraklığına, ışıltısına eklenen albenidir, bir söz ustalığıdır. Gönlümdesin, denir Türkçede. Ne güzel bir deyimdir, neler anlatmaz ki: Aşkı, dostluğu, hasreti, kavuşma umudunu, coğrafi uzaklığa karşın yakınlığı; sevdiğimiz insan, en değer verdiğimiz yerdedir, kalbimizde;
korunaklı, sıcak bir yerde. Dilde yaşamak, bu değil midir? Deyimler, çalmadan oynamaktır, çantada kekliktir, çat kapı dosta gitmektir.
Dağların şenliğidir deyimler, dağları devirmektir. Deyimler, dillere destandır, doğru söyleyip dokuz köyden kovulmaktır. Deyimler, dostun düğününde kalburla su taşımaktır. Uzun sözün kısası, dili deyimi bilen insan uzağı görür, deyimi yabana atmamak gerek.
Her deyim bir güzelliktir, hoş bir buluştur; dilin güzelliğine, kıvraklığına, ışıltısına eklenen bir söz ustalığıdır.