“Pansiyon hem Ruslara özgüydü hem de berbat bir yerdi.
Berbattı, çünkü bütün gün ve neredeyse bütün gece Stadtbahn
trenlerinin sesi duyulurdu, bu da sanki bütün bina hafifçe
sallanıyormuş duygusunu uyandırırdı insanda. Eldivenleri
koymak için bir çıkıntısı olan bulanık bir aynanın asıldığı ve
meşeden bir konsolun, insanların geçerken kaçınılmaz olarak
çarpacağı şekilde yerleştirildiği hol, çıplak ve sıkışık bir koridora
açılıyordu. Koridorun her iki yanında da kapılarına siyah kocaman numaralar yapıştırılmış üçer oda bulunuyordu.“
-Maşenka-
“Nabokov, her zaman benim en sevdiğim yazarlardan biri oldu ve her zaman da öyle kalacak. İnsanlar ancak üç-dört topu havada çevirebilirken, o bunu on tane topla yapabiliyor.“
-Jeffrey Eugenides-
(Tanıtım Bülteninden)