Elçin’in hikâyeleri psikolojik çatışma ve psikolojik tahlillerle temayüz eder. Bu hususlar hikâyelerinin en karakteristik vasfıdır. Onun hikâyelerinde dikkati çeken en önemli özellik serbest çağrışım metodudur. Serbest çağrışım, daha önce hafızaya nakşedilmiş bir olayın ansızın akla gelmesi veya gündüz rüyası denilen hayallere dalmak şeklinde tarif edilebilir. Ancak Elçin’deki serbest çağrışımı psikanalizle ilişkilendirmek doğru değildir. Elçin’de tabiatiyle yorum yoktur. Çünkü bunlar sanattır, hikâyedir. Bu sebeple çoğu hikâyede “Neden öyle yaptığını kendisi de bilemedi?“ ifadesine sık sık rastlamak mümkündür. Elçin, hikâyelerinde bilinç ve bilinçaltının benlerini birbiriyle karşılaştırır. Zaman zaman bir “ben“, vücuttan ayrılıp yabancı birisiymiş gibi kendini seyreder; kimi zaman fantezilere yer verir; bazen de geçmiş bir olay hatırlanır; bazen bilinçaltının anlaşılmaz akıntısı sorgulanır. Elçin’de vatana, millete karşı olan sorumluluk sembolik olarak yansıtılmıştır. Sonuç olarak Elçin’in hikâyelerinin Türkiye’de Azerbaycan hikâyeciliğine olan bakışı değiştireceğine ve bu hikâyelerin Türk edebiyatı için bir kazanç olacağına inanıyoruz.
(Tanıtım Yazısından)