Eliade’nin düşüncesinin ana temalarından birisi “arkaik ontoloji“ olarak isimlendirdiği, modernlik öncesi kadim dünyanın dinî düşünceleri ve buna bağlı olarak geliştirdikleri kozmolojileridir. Ona göre “kutsal“ varoluş tarzı ile “dindışı“ varoluş tarzı, birbirine bütünüyle zıt iki varoluşsal tavırdır. Eliade eserlerinde, bu iki varoluş tarzının tezahürlerini geniş bir şekilde incelemektedir.
Eliade’ye göre arkaik dünyada dinî bir süreklilik mevcuttur. Dinin ve kutsalın bu sürekliliği, modern zamanlara kadar hayatiyetini devam ettirebilmiştir. Bu süreklilik, modern insanın bilinçaltında da devam etmektedir. Ancak modern insan, kendisini geçmişten tümüyle ve bilinçli bir biçimde kopardığı için, kendi bilinçaltında süren bu dinî yapıların farkında değildir.