Ben, bulunmuş bir çocuğum.
Ancak, sekiz yaşıma dek, tüm öteki çocuklar gibi, benim de bir annem var sanıyordum. Çünkü, ağladığım zaman beni, usulca kucağına alıp, bağrına basan, gözyaşlarımı dindiren bir kadın vardı.
Bakın, onun aslında sütannemden başka birisi olmadığını nasıl öğrendim:
Köyüm, daha doğrusu büyüdüğüm Şavanon köyü, Fransa’nın orta kesimindeki köylerin en yoksullarından biriydi. Annemi babamı tanımadığım gibi, doğduğum yerin neresi olduğunu zaten bilmiyorum. Köyün yoksulluğu da halkının tembelliğinden, uyuşukluğundan değil, kıraç bir bölgede bulunmasından ileri geliyordu. Toprağın derinliği yoktu ve iyi ürün verebilmesi gübrelemeyi gerektirdi ki, bu da yapılamıyordu.
(Kitabın İçinden)