“Kitapta, yazarın kimilerinin düşündüğü gibi çocuğun işlenebilir bir hamur olarak değil, yaşadığı toplumda sosyal bir varlık olduğunun farkındalığıyla yazdığı, dil, kurgu ve anlatım bakımından zengin, çocuğu hafife almayan 6 kısa öykü yer alıyor.“
Cumhuriyet Kitap
“Çınarla kule, eğilip duvar dibinde uyuyan çocuğa baktılar. Altın rengi kirpiklerine ay ışığı vurmuştu. Öyle güzeldi ki...
Üşüyecek, dedi kule.
Çınar, iyice gerinip şöyle bir silkelendi. Pek çok yaprak döküldü dallarından. İnce birrüzgar çınardan dökülen yaprakları süpürüp kulenin kapısından içeri soktu.
Kuşlar yuvalarından çıktı. Kanatlarını şöyle bir çırptılar. Kulenin karanlığında pırıltılı tüyler uçuştu. Çocuğun üstü kuş tüyleriyle kapandı.“
(Arka Kapak’tan)
Kitapta farklı dünyaların kapılarını aralayan altı öykü yer alıyor.
“Son Tren“de, dershaneden çıkan Sinan ve İrem’in uyuyakalışı, “Papatyalar“ da, ayağı alçıda olan Pınar’ın annesine çok sevdiği papatyalardan toplayamayışının üzüntüsü, “Kuş Kulesi“nde, Mustafa’nın ışıklı hayalleri, “Kasabalı Çocuk“ta, tanıştığı yazar ablasından kendisi ve çocuklar için de öyküler isteyen Hasan...