“Özlemle sarıldığım geçmişimle, geleceğim arasında bir yol olduğunu bilmeden hatta olup olmayacağını düşünmeden, “Bir yerden başlamalıyım.“ dedim kendime. Geride bıraktığım birkaç ayı yeniden hatırlayıp doğru karar vermek için güç alacağım eli sıkı sıkı tutarak o günlere gittim… Konuşmaya başladım, belki sesim çıkıyor belki de çıkmıyordu. Bilmiyorum ama ben anlatıyordum sevdiğim adamın kokusunu soluyarak, kalp atışlarını duyduğum göğsüne yaslanmış anlatıyordum acımı...“
Sıddıka Pehlivanoğlu