Bir zamanlar, küçük bir kulübede, bir oduncu ile karısı yaşarmış. Tek dilekleri, onları yalnızlıktan kurtaracak bir çocuklarının olmasıymış.
Günlerden bir gün, oduncunun karısının gözü, kulübelerin arkasındaki bahçeye takılmış. Çok bakımlı olan bahçede, renk renk çiçekler, çeşit çeşit sebzeler varmış. Hele Çan Çiçekleri bir başka güzelmiş.
Genç kadın bütün gününü, bu bahçeye bakmakla geçirmiş. Akşama kocası gelir gelmez, karşısına dikilip:
- Şu arkamızdaki bahçede Çan Çiçekleri gördüm. Çok canım istedi, ne olur biraz kopar da, bir salata yapayım, demiş.
(Kitabın İçinden)