Mircea Eliade’nin bu kitabı şamanizmi bir bütün olarak ele alan ilk yapıttır. Bugün elimizde çeşitli şamanizmlere ilişkin hatırı sayılır miktarda belge var. Birçok özgün çalışma da şamanizmin budunbilimsel, toplumbilimsel, ruhbilimsel incelemesine girişmiştir.

Ancak, bu engin bibliografyayı oluşturan yapıtlar, birkaç önemli çalışma dışında, son derece karmaşık olan şamanizm olgusuna genel dinler tarihi çerçevesinde yorumlama yoluna gitmemişlerdir. Eliade ise bu kitapta, şamanizmi bir dinler tarihçisi olarak ele almaya, anlamaya, anlatmaya, tarihsel ve kültürel görünümlerini ortaya koymaya girişir.

Eliade’nin ana savı, kutsalın her görüngüleşiminin tüm kutsalı dile getirdiğidir. Ona göre en ilkel ve en yalın kutsal görüngüde bile kutsallık üstüne her şey söylenmiştir. Kutsalın kendini bir taşta ya da bir ağaçta dışa vurması, bir tanrıda dışa vurmasından ne daha az gizemli ne de daha az ilgiye değerdir. Gerçekliğin kutsallaşma süreci hep aynıdır; yalnızca bu kutsallaşımın insan bilincinde aldığı biçim değişir.