Soyadımın Soysal olduğu zamanlar sakin ve sıkıcı bir hayatım vardı. Tek istediğim babamdan uzak bir yerlere gitmek ve özgür bir hayat yaşamaktı. Demirkan soyadını aldığım anda her şey değişti. Tehlikeli ve ıstırap dolu bir hayatım oldu. İşte o zaman istediğim tek şey yaşamak ve savaşmaktı. Öyle de yaptım. Beni sevmediğini sandığım kocamla normal bir evliliğimizin olması için çabaladım. Başardım da. Güzeller güzeli kızımızla fazlasıyla normal bir hayat yaşadım. Ama hayatın bana verdiği mutlu olma süresini doldurmuştum. Geçmişin izleri hala vardı, peşimizden gelmeye devam ediyordu. Ve ben ne olursa olsun, ailem için yine savaşacaktım.
***
“Tuvalet deliği!” 
Yürümeyi kestiğimizde, bana şaşkınca bakan arkadaşlarıma bakakaldım. Kendimi o kadar kaptırmıştım ki, resmen kükremiş ve yüz metre önümüzdeki arkadaşlarımın duymasına vesile olmuştum.
Poyraz usulca başını çevirdi ve kaşlarını havaya kaldırdı. Yüzümdeki gergin ifadeyle bende ona döndüm. Bir süre birbirimize baktık.
“Bence sen küfür etme Lara.” diye söze başlayan Poyraz oldu. Ona hak verircesine başımı salladım.
“Bence de.”