Bayram harçlığı için komşuları geziyorduk. Mahallemizde çok zengin bir aile var. Fazilet Teyzeler... Minik’le beraber Fazilet Teyzelerin evine doğru yürüdük. Kapıya vurduk, açan olmadı. 

Ben kapının demirleri arasından elimi sokup kilidi aradım. Ama ne yazık ki bulamadım. Siz deyin on dakika, ben diyeyim yirmi dakika kapıyı açmaya uğraştık. 

– Ben duvardan atlayacağım, dedi Minik.

Duvardan önce o atladı, sonra ben. Bahçenin içinde bakınırken bir de ne görelim? Kulübesinde uyuyan bir köpek! Kalbim yerinden fırlayacaktı adeta. Ağlamak üzereydim. Gerçekten de başımız ciddi dertteydi.

Hemen kapıya yöneldik. Ama bir türlü açılmıyordu kapı. Uğraştık da uğraştık… Bu arada bir hırlama sesi geldi. Arkamıza dönüp baktığımızda köpeğin bize doğru geldiğini gördük.