İftiranın kor demirleriyle dövülüp...
Nefretin soğuk suyunda yıkanmış…
Ve...
Adı kirletilmiş bir adam!
Rüzgârın savurduğu kum tanelerinde acımasız dillere düşen...
Öfkenin ruhu arsız sarmaşık gibi sardığı, sahte sözlerin büyüttüğü, korkunun ete sindiği...
Ve...
Yalanın gerçeği yendiği zamanlar!
Oysa...
Yağ gibidir hakikat!
Suyun içindedir de dağılmaz. 
Bir gün her şey bilinir olur!

“Onlar yürüdükçe yer sallanıyor; bak, gök yere düşse askerlerim mızraklarıyla tutarlar; bu güçle beni yenecek kimse var mı, ha? “

Sultan Alparslan