Bu kitap, Türk sinemasının Yeşilçam döneminin oluşum aşamasına (1948-1959) tamamen egemen olmuş türsel estetik eğilime odaklanır. Böylece, geleneksel sinema tarihyazımındaki yönetmen merkezli (yani auteurist) bakış açısını aşarak, ele aldığı dönemin Türk sinema estetiğini başat türleri (tarihi film, komedi, polisiye, melodram, köy filmi) kapsamında tahlil eder.

Basmakalıp bir şekilde tiyatrocu-sinemacı dikotomisi üzerine inşa edilmiş, Marxist sinema tarihçisi Nijat Özön’e özgü teleolojik ve evrimci perspektife sırtını dönen bu bilimsel sinema tarihi kitabı, şimdiye dek göz ardı edilen hâkim film türlerinin  tespit edilmesinde, isimlendirilmesinde, sınıflandırılmasında ve ayırt edilmesinde öncelikle dönemin eleştirel söylemini uzman ve genel basında bıraktığı  vesikaları üzerinden değerlendirir.

Ardından, bu 5 standart tür kapsamında örneklenen 18 filmi, tür estetiği çerçevesinde çözümleyerek dönemin Türk sinemasının hâkim estetik karakterini açıklar. Bunu yaparak da yönetmen yaratıcılığının standart tür sineması ile nasıl bir etkileşime girdiğini gözler önüne serer.