“Evet. Genç bir adam ormanda kaybolmuş. Günler sonra yaşlı birine
rastlamış. Yaşlı adam da uzun zamandır ormanda kayıpmış ve genç
adama çıkış yolunu birlikte aramayı önermiş. Olmaz, demiş genç
adam, seninle zaman yitiremem, çıkış yolunu bilseydin şimdiye kadar
bulurdun. Ama, demiş yaşlı adam, ben çıkmayan yolları öğrendim.
Hikâye böyleydi, değil mi?”
İntihar etmek isteyen genç bir müzisyen, gözünü hastanede açar.
Hiçbir şey anımsamaz, şarkılarını bile. Toplumsal bellek ile kişisel
belleğin birbirine karıştığı, her şeyin ölü bir tarihin parçası haline
geldiği yerde, kuşku duymadığı tek gerçek vardır: Kaburgası kırık
bedeni. Kendisine benzeyen bir kentte, unutmanın lanet mi yoksa lütuf
mu olduğunu bilmeden, çıkış arar.Saatler, aynalar, deniz fenerleri.
Labirent, yüzeyde hüzünle akan, derinde keskin akıntılara kapılan bir
yeni çağ romanı.