Bugün anne baba olmak, önceki kuşakların ebeveynlik pratiğinden
oldukça farklı bir anlam taşıyor. Son otuz kırk yıl içinde, araştırmacılar
“iyi bir ebeveyn”in nasıl olması, ne yapması, nelerden kaçınması
gerektiğine dair kafa yormaya ve bu alanda çalışmalar yapmaya
başladılar. Aynı süreçte gazeteler ve dergiler de konuya eğilen öğretici
yazılar, altın kurallar içeren listeler yayımladılar. Kısacası ebeveynlik,
adeta bir uzmanlık alanına dönüştü. Çocukların gelişimi, sağlığı ve
mutluluğu için her zamankinden fazla çaba gösterme baskısı, aynı
zamanda yeni bir kavramı da beraberinde getirdi: ebeveynlerde
tükenmişlik sendromu. Peki kimler etkilenir bundan? Anne babaları
tükenmişlik sendromuna götüren risk faktörleri nelerdir? Kronik
stresin tükenmişlikle bağlantısı nedir? Aile ideali, tükenmişliğin ortaya
çıkmasında nasıl bir rol oynar? Tükenmişliğin tetiklediği olumsuz
davranışlar hangileridir? Risk faktörlerini telafi eden koruma faktörleri
nelerdir, bunlar nasıl geliştirilebilir? Tükenmişlik sendromuna
yakalanma ihtimalini azaltmak için hangi eğitim yöntemlerinden
kaçınmak gerekir? “Olumlu ebeveynlik” nedir? Tükenmişliğe karşı
ebeveyn imgesini düzeltmenin yolları nelerdir? Ebeveynlerde
tükenmişlik kaçınılmaz ve kalıcı bir durum mudur, başka deyişle kader
midir?
Her ikisi de klinik psikolog olan Moïra Mikolajczak ve Isabelle Roskam,
Ebeveynlerde Tükenmişlik’te mesleki birikimlerini kişisel ebeveynlik
deneyimleriyle buluşturarak, bu zorlu tablonun oluşma sürecine ve
sonuçlarına ışık tutuyorlar. Çocuklarıyla ilişkilerinde yorgun düşmüş,
tekrar sağlıklı ve dengeli bir ebeveynliğe çıkan yolu arayan anne
babalar için benzersiz bir kaynak.