“Kuş sesleri yükseliyordu topraktan. Belki taşların içinde toprak
rengi kanatlar beliriyordu. Bir yürek gürültüsü, bir korku işareti. Oysa
insan yeryüzünün bunca korkuyu nasıl olup da taşıyabildiğini asla
anlayamaz. Elbette, bu korkunun yükselişini, böylece vücudunun
bir yerinde, bir uzuv gibi aklınca yaşamaya başladığını...”
Bir gencin, yüksekokulu yarıda bırakıp askerliğini yaptıktan
sonra çocukluğundaki kasabaya dönüş hikâyesi bu. Ormanda bir
görünüp bir kaybolan parsın ardından gidişinin hikâyesi. Faruk
Duman ormanda hiç kaybolmayan sisin içinden, o kendine has
diliyle düşle gerçeği iç içe geçiriyor; insana, doğaya, yaşamın
gücüne dair kuvvetli bir anlatı sunuyor okura…