Huzursuz giden evliliğinden uzaklaşan Reha, kendini dinlemek için ailesinin yaşadığı yazlığa gider. Burada toparlanmak ve dinlenmek istese de çevresinde olup bitenlere dâhil olur ve bir başkası için iyilik yapmanın tadına erişir. 

Reha’nın evinden uzakta geçirdiği süre, onun için bir değişimin başlangıcı olur. Sonrasında bir kitapçının tozlu raflarında unutulmuş, eski bir kitap onu asıl benliğiyle tanıştırır. O, artık eski Reha değil, kendini bilen ve yaşamı tanıyan biri olmuştur. 

“Güz rüzgârları artık daha sert esmeye başlamıştı. Yerler, yollar, parklar, solup sararmış ve dökülmüş ağaç yaprakları ile doluydu. Baktığım her köşeden, seyrettiğim her kareden mutsuz olacağım bir mana çıkarıyordum.”