Dua, ‘duanız olmazsa ne öneminiz var’ (Furkan suresi, 77. ayet) İlahi gerçeğinin de bildirdiği gibi, kulluğun özünü oluş­turur.
Dua, ibadetin ruhudur.
İnsanın güçsüzlüğünü bilip Kudret Sahibi’ne sığınmasıdır.
Zayıflığını hissedip gücü her şeye yeten Allah’ın rahmet kapısını çalmaktır.
‘Rahmetim gazabımı aştı’ (Buhârî, Bed’ü’l-halk, 1) buyuran Yüce Yaratıcı’nın merhamet denizinden bir damla dilenmektir.
Duanın en güzeli, kuşkusuz Allah Resulü’nün dilinden dökülenidir. O da Allah’ın güzel isimlerini şefaatçi yaparak dua etmiştir.
O hâlde, Allah Elçisi’nin (s.a.v.) yakarışlarından oluşan dua bahçesine birlikte girelim.
O Rahmet Peygamberi’nin güzelim yakarışlarını paylaşalım.
Duamızı, O’nun dualarıyla taçlandıralım.