Annemarie Schimmel bu kitapta İran, Osmanlı ve Müslüman Hindistan’da şairlerin kullandığı karmaşık ve çok yönlü belagat ve imge sistemine kapsamlı bir giriş yapıyor. Yüzyıllardır kullanılagelen bu imgelerin, zamanla kusursuzlaştığını ve İslam âlemindeki değişen koşulları yansıttığını gösteriyor. Schimmel’e göre, İran edebiyatı dilin kurallarına kök salmıştır ve geleneklerine bağlıdır, fazla kişisel olmaya çalışmaz. İdeal olarak kusursuzca oluşturulmuş her bir dize çok yüzlü nadide birer taş gibi olmalı ve günlük hayatın gerçekliği ile soyut arasındaki dinamik ilişkiyi yansıtabilmelidir. Schimmel, İran edebiyatının özünde dünyayı İslam kültürüne gömülü semboller ağına dönüştürdüğünü gösteriyor.